Uztaro

Gure aurreko artikuluari jarraikirik, bigarren honetan deklinabidearen kasu-marken tonuaz ihardungo dugu; batetik, oinarrizko melodiari eusten dioten atzizkiak, eta bestetik, lexikalki tonu baxuz markatuak direnak aztertzen dira. Geroago, izenordainak, erakusleak, zenbakiak, galdetzaileak eta leku-aditzondoen azentu-ereduak aztertzen dira. Azkenik, aditz jokatu eta ez jokatuetan tonuak ezartzeko erregelak eztabaidatzen dira.

 

Following our previous publication, we are going to explain the tone of the casemarks of the declination schemes. We will examine first the suffixes that follow the basic melody, and second, the suffixes that are marked by a lexically low tone. Later, the model of accentuation of pronouns, adjectives, articles, numerals, interrogatives, and place adverbs will be analyzed. Finally, the regulations to be followed to establish the toner for conjugated and non-conjugated verbs will be discussed also.