Uztaro

Kyotoko Protokoloa ordezkatuko duen akordio loteslea lortzeko negoziazioak 2007an hasi ziren. 2009ko Kopenhageko Konferentziaren porrotaren ondoren, negoziazioak bertan behera geratu ziren, eta ez zen ia aurrerapenik eman hurrengo bileretan. EBren lidergoa klima-aldaketaren aurkako borrokan, mundu-aliantzabatean ahalik eta herrialde gehien bateratzeko ahaleginetan, ahuldu egin zen, AEBk gero eta protagonismo handiagoa hartu zuelako —jarrera pasiboarekin eta oztopatzailearekin—, bai eta Txinak ere. Nahiz eta EBk berriro sustatu zituen negoziazioak, badirudi Parisko Akordioa posible izan zela AEBren eta Txinaren inplikazio handiagatik; horrek aldi berean dakar askok zalantzan jartzea benetan emaitza arrakastatsua izango dela.

Gako-hitzak: Klima-aldaketa -- Kyotoko Protokoloa -- Lidergoa -- Mundu-aliantza -- Parisko Akordioa

[Title]

[Abstract]

Negotiations for a binding agreement to replace the Kyoto Protocol began in 2007. Following the failure of the 2009 Copenhagen Conference, negotiations stalled and there was little progress at the next meetings. The EU’s leadership in the fight against climate change, which sought to join a global alliance to the largest number of countries, was weakened by the US’s growing role, with a passive and even obstructionist stance, and China. Although the negotiations were backed up by the EU, it seems that the Paris Agreement was made possible by the greater involvement of the US and China, which makes many doubt that this is a truly successful outcome.

Key words: Climate change -- Kyoto Protocol -- Leadership -- Global partnership -- Paris Agreement