Uztaro

Joan den mendetik gizarte kapitalistak aspektu alienagarri eta deszibilizatuak oparo eskaintzen ditu eta arrazoi burgesaren porrotaren adierazle horien aurrean Marx eta Weberren pentsamenduak izan ditugu nagusi. Ordea, bi egile horiek mantentzen dituzten interpretazio murriztaileen aurrean, Habermasen planteamendua gailentzen da, ilustrazioa eta Humanismoaren legatua errekuperatzen saiatzen baita. Habermasen asmoa bizitzaren munduaren kolonizazioa dakarren arrazionalizazio prozesu instrumental hautakorra, krisi eta patologiak dakartzana, kritikatzea eta jorratzea da. Ildo honetatik, kapitalismo aurreratuaren krisi eta patologia sozialak hobeto aztertzeko marku aproposagoa eskaintzen da.

 

Last century the capitalist society began to present many alienated and uncivilized aspects, and the reaction to that decay of bourgeois society is represented by Marx’s and Weber’s philosophy. Facing to Marx’s and Weber’s beliefs, a third one, Habermas, supports a different philosophy, which overcomes the previously maintained ones. Habermas tries to recover the legate of both the Illustration and the Humanism. He wants to discuss and criticize the instrumental and optional rationalization process, which leads to the colonization of the life’s world and causes crisis and pathologies. In this way, the article offers a very appropriate framework to analyze social crisis and pathologies of the advanced capitalism.