Uztaro 23 (1997)

T. Kuhn eta modernitatearen mitoa: postmodernitatearen nihilismoa uxatzen duen zientzia-gintza errealaren azterketa

Egilea(k):
Aitor Sorreluz Aginaga
Jakintza-arloa:
Filosofia
Orrialdeak:
31-43
PDFa deskargatuDeskargatu

Laburpena:

Artikulu honetan, Kuhnen idatziei jarraituz, zientziagintza errealaren azterketak erakusten duen ezagutza eta razionaltasunaren irudi berria defendatzen saiatuko naiz. Zientzia talde-lanean burututako iharduera berezia izanik, gertakari zientifikoa prozesu sozial baten azken emaitza izango da. Horrela, objektibotasuna persuasioak gidatutako instituzionalizatze bidearen bukaeran lortutako adostasunaren ondorioa litzateke. Anomalien garrantzia azpimarratzeak berriz, erlatibismoa aldentzen duen ezagutzaren izaera irudikatzailearen aurrean jarriko gaitu. Honek guztiak ordea, zientziaren irrazionalismora baino, zientzian pluraltasuna ahalbidetzen duen baloreetan oinarritutako razionaltasun-eredu berri batera garamatza.

 

In this article, and in following Kuhn’s writings, I will try to defend the new image of knowledge and rationality shown by the study of real scientific activity. Considering science a special activity carried out by a team, the scientific fact will be the eventual result of a social process. Therefore, objectivity will be the result of the agreement reached by an institutionalization process based on persuasion. However, to underline the value of anomalies take us to the representational nature of knowledge which is far from relativism. Anyway, all this won’t lead us to irrationality, but to a new rationality model based on values that allow plurality in science.